ఫిలిం కెరీర్ అంటే డబ్బొక్కటే కాదు!

తను అనుకున్న జీవనశైలిని సృష్టించుకోడాన్ని మించిన ఆనందం ఇంకొకటి ఉండదు. అది బిచ్చగాడయినా ఒకటే. బిలియనేర్ అయినా ఒకటే.

ఎవడి పిచ్చి వాడికానందం.

రాజకీయాలు, సినిమాలు, క్రికెట్... ఈ మూడింటికీ మన దేశంలో ఉన్నంత ఇంట్రెస్టు బహుశా వేరే దేశంలో ఉండకపోవచ్చు. ఈ మూడూ మన దేశంలో కోట్లాదిమంది జీవితాల్ని డైరెక్టుగానో, ఇన్‌డైరెక్టుగానో చాలా ప్రభావితం చేస్తున్నాయి.

కోట్లాదిమందికి ఉపాధి కల్పిస్తున్నాయి. 

కట్ టూ సినిమా -  

మూడు కేంద్ర ప్రభుత్వ ఉద్యోగాలు చేసి వదిలేశాక, నా జీవితంలో అనేక ఎత్తుపల్లాలు చూశాను. సుఖాల శిఖరాగ్రాలు, కష్టాల అగాధపు అంచులు. అన్నీ చూశాను.

చేతులు కాలాక ఆకులు పట్టుకున్నట్టు, నా జీవితంలో ఎంతో విలువైన సమయం పరమ రొటీన్‌గా వృధా చేశాక, ఇప్పుడిప్పుడే నేను కోరుకుంటున్న స్వతంత్ర జీవనశైలివైపు అడుగులేస్తున్నాను.  

నిజానికి - అలా వృధా కాకపోతే, బహుశా ఇలాంటి ఆలోచన కూడా నాకు వచ్చేది కాదేమో!

కమర్షియల్ సినిమానా, కేన్స్ కు వెళ్లే సినిమానా... ఇది కాదు ప్రశ్న. నీకెంత ఫ్రీడమ్ ఉంది, నువ్వేం చేయగలుగుతున్నావు అన్నది మొదటి ప్రశ్న. ఈ ప్రొఫెషన్ ద్వారా నువ్వెంత సంపాదిస్తున్నావు అన్నది రెండో ప్రశ్న.   

అది సినిమానా, పుస్తకాలా, పెయింటింగా, ఇంకొకటా అన్నది కూడా కాదు ప్రశ్న. నువ్వు చేస్తున్నపనిలో నీకెంత ఆనందం ఉంది అన్నదే అసలు ప్రశ్న.

ఆ ఆనందమే స్వేఛ్చ. ఆ స్వేఛ్చకోసమే అన్వేషణ.

కట్ చేస్తే -  

వివిధ రూపాల్లో క్రిటిక్స్ ఎప్పుడూ ఉంటారు... 

సినిమా బాగోలేదని రివ్యూయర్స్ రాస్తుంటారు. చెత్తగా ఉందని మనమంటే పడనివాళ్ళు సోషల్ మీడియాలో పోస్ట్ చేస్తారు. "డైరెక్టర్‌కు చేతకాలేదు, అసలు ఇలా తీయాల్సింది సినిమా" అని ఫిలిం మేకింగ్‌కు సంబంధించి అ ఆ లు కూడా తెలియనివాళ్ళు చెప్తారు. "అసలు ఆఫీల్డే వెధవ ఫీల్డు, అందులోకెందుకెళ్ళావ్" అని ఇంకొందరు నిలదీస్తారు. "ఇన్నేళ్ళయింది కదా, ఏం సాధించావ్" అని ఇంకొందరు ఉపన్యాసాలిస్తారు. 

ఈ క్రిటిసిజమ్‌కు లెక్క లేదు. అంతు లేదు. 

అయితే - అరుదుగా, వీళ్లలో కొందరు మాత్రం మన మంచి కోరి చెప్తారు, మనం ఇబ్బందుల్లో పడిపోకూడదని చెప్తారు. మిగిలినవాళ్లంతా జస్ట్ ఉచితసలహాదారులే. గట్టు మీద కూర్చొని రాళ్లేసేవాళ్లే. 

దూకినవాడికే కదా తెలుస్తుంది లోతెంతో! 

సో, నీ ఇంట్యూషన్ చెప్పినట్టు నువ్వు చెయ్యి. తప్పకుండా అనుకున్నది సాధిస్తావు. 

మిగిలిందంతా జస్ట్ నాన్సెన్స్.