Sunday 18 August 2019

The Seven-Year Itch ..

ఆగస్టు, 2012 - ఆగస్టు, 2019.

సుమారు 7 సంవత్సరాల సహచర్యం తర్వాత, నాకెంతో ప్రియమైన నా బ్లాగ్ "నగ్నచిత్రం"కు ఈరోజు నిజంగా గుడ్‌బై చెప్తున్నాను.

దస్విదానియా. సయొనారా. గుడ్‌బై. సెలవు.

కట్ చేస్తే - 

"మైండ్ చేంజెస్ లైక్ వెదర్" అన్నారు.

ఇంతకుముందు కూడా బ్లాగింగ్‌కు గుడ్‌బై చెప్పాలని రెండు మూడుసార్లు చాలా గట్టిగా అనుకొన్నాను. కానీ, అంత సులభంగా ఆ పని చేయలేకపోయాను.

కొన్ని అలవాట్లు అంత ఈజీగా వదలవు.

అయితే .. ఇప్పుడు మాత్రం ఏదో ఊరికే అనుకోవడం కాదు. ఈ విషయంలో నిర్ణయం తీసేసుకున్నాను.

అంతా ఒక్క క్షణంలో జరిగింది.

ఇలా అనుకున్నాను .. వెంటనే బ్లాగులో ఈ చివరి పోస్టు రాస్తున్నాను!

హాబీలను మించిన పనులు, ప్రాధాన్యాలు ప్రస్తుతం నాకు చాలా ఉన్నాయి. వాటిలో కొన్నిటికి నా బ్లాగ్ కూడా ఉపయోగపడొచ్చు. కానీ .. ఆ పని ట్విట్టర్, ఫేస్‌బుక్, ఇన్స్‌టాగ్రామ్‌ వంటి సమయం ఎక్కువగా తీసుకోని సోషల్‌మీడియా ద్వారా కూడా సాధ్యమే.

చెప్పాలంటే ట్విట్టర్ ఒక్కటి చాలు.

ఫేస్‌బుక్, ఇన్స్‌టాగ్రామ్ లతో పోల్చినప్పుడు దీనికి పట్టే సమయం ఇంకా చాలా చాలా
తక్కువ.

వివిధరంగాల్లో ఉన్న ఎంతోమంది స్టాల్‌వార్ట్స్ ఈ మినీ బ్లాగింగ్ సైట్ ట్విట్టర్‌ను ఎంతో అద్భుతంగా వాడుతున్నారు. నెమ్మదిగా నేనూ అలవాటు చేసుకొంటున్నాను.

కట్ టూ 'సెలెక్టివ్ మెమొరీ' - 

ఈ బ్లాగ్‌లోని కొన్ని ఎన్నికచేసిన బ్లాగ్ పోస్టులతో "నగ్నచిత్రం" పేరుతో తీరిగ్గా, ఒక ఏడాది తర్వాత ఒక పుస్తకం పబ్లిష్ చేసే ఆలోచన ఉంది.

అది కేవలం వ్యక్తిగతంగా నా జ్ఞాపకం కోసం.

దాని పీడీఎఫ్ ఫైల్‌ను ఆన్‌లైన్‌లో పెడతాను. బ్లాగ్ రీడర్స్ ఎవరైనా కావాలనుకొంటే దాన్ని ఫ్రీగా డౌన్‌లోడ్ చేసుకొని చదువుకోవచ్చు.

నా ఇప్పటి అత్యవసర ప్రాధాన్యాలన్నీ పూర్తిచేసుకున్న తర్వాత, మళ్ళీ నా ఆనందం కోసం, నా అలవాటు కోసం, నా ఆరోగ్యం కోసం... మరో కొత్త బ్లాగ్ ప్రారంభిస్తాను.

సో, ఇకనుంచీ ఓన్లీ ట్విట్టర్. 

ఎందరో మహానుభావులు. అందరికీ వందనాలు. :)

Saturday 17 August 2019

ఈ మత్తు, ఈ హై, ఈ కిక్ .. నాకిష్టం!

యూనివర్సిటీరోజుల నుంచి కథానికలు బాగా రాసేవాన్ని నేను.

అవన్నీ ఆంధ్రభూమి, స్వాతి మొదలైన వీక్లీల్లో ఎక్కువగా వచ్చేవి. దినపత్రికల ఆదివారం అనుబంధం పుస్తకాల్లో కూడా వచ్చేవి. విపుల, రచన వంటి మాసపత్రికల్లో కూడా బాగానే అచ్చయ్యాయి.

నాకు రష్యన్ భాష వచ్చు. రష్యన్ భాష నుంచి నేను నేరుగా తెలుగులోకి అనువదించిన ఎన్నో రష్యన్ కథలు కూడా నావి ప్రచురితమయ్యాయి. అవి ఎక్కువగా విపుల, ఆంధ్రజ్యోతి వీక్లీల్లో వచ్చేవి.

ఆంధ్రభూమిలో కొందరు సీనియర్ రచయితలతో కలిసి ఒక 'చెయిన్ సీరియల్' కూడా రాశాను.

బోలెడన్ని వ్యాసాలు, ఫీచర్లు, నాటికలు వంటివి కూడా రేడియోకు, పత్రికలకు రాశాను.

కొన్ని మాసపత్రికల్లో 'కాలమ్' కూడా రాసాను.

చాలా తక్కువే అయినా కొన్ని కవితలు కూడా రాశాను. అన్నీ వివిధ పత్రికల సాహితీపేజీల్లో వచ్చాయి.

వాటిల్లో ఒకటి, నా ఎమ్మే రోజుల్లో, ఓయూ ఆర్ట్స్‌కాలేజ్ మేగజైన్ లో కూడా అచ్చయింది.

రెండు పుస్తకాలు జర్నలిజం మీద రాశాను. అందులో ఒకటి కాకతీయ యూనివర్సిటీలో ఎమ్మే స్థాయిలో విద్యార్థులకు రికమండెడ్ బుక్స్ లో ఉంది. ఈ విషయం, అదే యూనివర్సిటీలో పీహెచ్ డీ ఇంటర్వ్యూ కోసం నేను వెళ్లినప్పుడు, నన్ను ఇంటర్వ్యూ చేసిన ప్రొఫెసర్స్ లో ఒకరు చెబితే తెలిసింది.

సినిమా స్క్రిప్ట్ రైటింగ్ మీద ఒక పుస్తకం రాశాను. దానికి నంది అవార్డు వచ్చింది.

ఒక ఇంగ్లీష్ కోచింగ్ సెంటర్ కు సుమారు 700 పేజీల స్పోకెన్ ఇంగ్లీష్ కోర్స్ రాశాను.

నాకు బాగా తెలిసిన ఇంకో ఫిల్మ్ ఇన్స్ టిట్యూట్ కు కొన్ని ఫిల్మ్ మేకింగ్ కు సంబంధించిన కోర్సులు రాసిచ్చాను.

ఘోస్ట్ రైటర్ గా సినిమాలకు కనీసం ఒక ఇరవై స్క్రిప్టులు రాశాను. నా సినిమాలకోసం ఇంకో డజన్ స్క్రిప్టులు రాసుకున్నాను.

ఇవన్నీ నేను ఏమాత్రం శ్రమపడకుండా ఆడుతూ పాడుతూ చేశాను.

24 గంటల డెడ్ లైన్ లో కూడా ఒక పూర్తి స్క్రిప్ట్ వెర్షన్ రాత్రికి రాత్రే రాసిచ్చాను. ఎలాంటి వత్తిడి లేదు.

అప్పుడు నాతోపాటు పనిచేసిన కొందరు ఘోస్ట్ రైటర్ మిత్రులు ఇప్పుడు నాలాగే ఫిల్మ్ డైరెక్టర్లుగా కూడా పనిచేస్తున్నారు, అప్పుడప్పుడూ, పార్ట్ టైమర్లుగా.   

ఇదంతా.. పూర్తిగా నా 'రాత'కు సంబంధించిన రాత.

బైదివే, నా బ్లాగింగ్ హాబీ కూడా రాయడమే! అయితే .. తాత్కాలికంగా ఇప్పుడు బ్లాగింగ్ నుంచి కూడా కొన్నాళ్ళు శెలవ్ తీసుకొనే ఆలోచనలో ఉన్నాను.

బహుశా నా తర్వాతి బ్లాగ్ పోస్టు దాని గురించే ఉండొచ్చు .. 

ఇంక లిస్టు చాలా ఉంది కానీ, ఈ శాంపుల్ చాలు నాకు.

ఏం రాశామన్నది కాదు. ఏం సాధించావన్నది ఇక్కడ పాయింటు.

ఎప్పుడైనా, ఎక్కడయినా చర్చకు నిలిచే పాయింట్ ఇదొక్కటే.

ఒక ఇంట్రాస్పెక్షన్.
ఒక సెల్ఫ్ రియలైజేషన్.
ఒక అంతర్మధనం.
ఒక అవలోకనం ..

కట్ టూ మై ఎడిక్షన్ -

రాయడం నాకిష్టం. చాలా ఇష్టం.

ఎంత ఇష్టమంటే .. ఒక ఎడిక్షనంత ఇష్టం.

ఒక మాండ్రెక్స్ మత్తంత ఇష్టం.

అంత వ్యామోహం. అంత పిచ్చి. అంత ఆనందం.

నేను రాస్తున్నది టిడ్ బిట్స్ లాంటిది కావొచ్చు. ఎందుకూ పనికిరాని చెత్తాచెదారం కావొచ్చు. ఎక్కడో ఏ కొంచెమో కాస్త పనికొచ్చే ఏదైనా మంచి విషయం కూడా కావొచ్చు.

కానీ, అలా రాస్తున్నంత సేపూ నన్ను నేను మర్చిపోతాను. నా పీకలమీదున్న ఎన్నో కష్టాల్ని, వత్తిళ్లని కూడా పూర్తిగా మర్చిపోతాను.

ఒక మత్తులో మునిగిపోతాను.

ఆ మత్తు అలాగే ఉండిపోతే బాగుండు అనిపించేంత ఆనందంలో మునిగిపోతాను...

దురదృష్టవశాత్తు, ఈ ఆనందాన్ని నేనెప్పుడూ సీరియస్ గా తీసుకోలేదు. అదే నేను చేసిన పెద్ద పొరపాటు. ఈ పొరపాటు చేయకపోయుంటే తప్పకుండా నేనొక మంచి పాపులర్ రైటర్ అయ్యుండేవాన్ని.

కానీ, ఎందుకో అలా అనుకోలేదెప్పుడూ.

కట్ టూ మై ఫస్ట్ లవ్ -

నాకెంతో ప్రియమైన ఈ రాసే అలవాటుని నేను పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. కానీ, ఈ అలవాటు మాత్రం నన్నెప్పుడూ కంటికిరెప్పలా చూసుకొంది.

ఒక నిజమైన స్నేహితునిలా, ఒక ప్రేయసిలా, ఒక తల్లిలా.

కనీసం ఓ రెండు సార్లు .. చావు అంచులదాకా వెళ్లిన నన్ను కాపాడి బ్రతికించింది.

అనుక్షణం నా వెంటే ఉంది.

ఇప్పటికీ.

Friday 16 August 2019

ఎలైట్ సోషల్ మీడియా .. ఏం రాసినా 280 క్యారెక్టర్స్‌లోనే!

నేను టీవీ చూడక, న్యూస్‌పేపర్ చదవక దాదాపు అర్థ దశాబ్దం దాటింది.

దీనివల్ల ఇప్పటివరకు నేనేదీ నష్టపోలేదని నాకు ఖచ్చితంగా తెలుసు.

నిజంగా అంత అవసరమైన న్యూస్ గాని, ఇంకేదైనా ముఖ్యమైన సమాచారం గానీ ఉంటే, అది ఏదోవిధంగా సరైన సమయానికి నాకు వెంటనే చేరుతోంది.

క్రెడిట్ గోస్ టూ సోషల్ మీడియా!

నాకున్న పరిమిత నాలెడ్జి ప్రకారం ఇప్పుడెవ్వరూ టీవీ, న్యూస్‌పేపర్‌లను గతంలోలాగా పెద్దగా పట్టించుకోవడం లేదు. అంత టైమ్ ఎవ్వరికీ ఉండటంలేదు.

టీవీ, న్యూస్‌పేపర్‌లను ఇప్పటికీ కంటిన్యూ చేస్తున్నవారిలో కూడా ఎక్కువశాతం మంది వాటిని ఎక్కువగా మొబైల్స్‌లోనే చూస్తున్నారు, చదువుతున్నారు.   

సో, ఇప్పుడంతా అరచేతిలో ఉన్న మొబైల్‌లోనే...

ఆ మొబైల్‌లో ఉన్న సోషల్ మీడియా ప్రపంచంలోనే.

కట్ చేస్తే -

ఫేస్‌బుక్, ట్విట్టర్, ఇన్స్‌టాగ్రామ్... నాకు తెలిసి ఈ మూడే సోషల్‌మీడియాలో టాప్.

ఫేస్‌బుక్ మొదట్లో ఎంతో కొంత ఇష్టంగానే అనిపించేది నాకు. రోజుకి ఓ ఇరవై, ముప్పై నిమిషాలు ఎఫ్ బీ మీద గడిపేవాణ్ణి.

ఇప్పుడది నాకొక ఫిష్‌మార్కెట్‌లోని కాకిగోలలా అనిపిస్తోంది.

గత అక్టోబర్ నుంచి FB వైపు వెళ్లటంలేదు నేను.

ట్విట్టర్ బాగుంది...

'ట్వీటిన'తర్వాత మళ్లీ అటువైపు మనం చూడాలనుకొంటేనే  చూస్తాం. లేదంటే లేదు.

మనం ఏ చెత్త రాసినా, ఏ మంచి రాసినా 280 క్యారెక్టర్స్‌లోనే రాయాలి.

మెదడుకి మేత...

అన్నిటినీ మించి, నిజంగా మనలో సత్తా ఉంటే... ప్రపంచంలో ఏ రంగంలోనయినా, ఏ స్థాయి వ్యక్తితోనయినా ట్విట్టర్ ద్వారా కాంటాక్ట్ చాలా సులభం.

ఎక్కువ సమయం వృధా కాదు.

ఓ పది ట్వీట్లు పెట్టినా పది నిమిషాలకంటే పట్టదు.

ఇలాంటి కొన్ని ప్రత్యేకతలున్నాయి కాబట్టే ట్విట్టర్‌ను "ఎలైట్ సోషల్ మీడియా" అన్నారు.

ఇన్నిరోజులూ పట్టించుకోలేదుగానీ, ట్విట్టర్ నాకు బాగా నచ్చింది.     

Thursday 15 August 2019

మట్టితో గద్దెకట్టిన నాటి పంద్రాగస్టురోజులేవీ?

నా చిన్నతనంలో పంద్రాగస్టు అంటే నిజంగా ఒక పండగే.

కనీసం ఒక మూడు రోజులు వరంగల్‌లోని మా ఇంటిచుట్టూ పెద్ద సందడి.

చెప్పలేనంత హడావిడి ..

జెండాగద్దె సరిగ్గా మా ఇంటిముందే!

పంద్రాగస్టుకు, చబ్బీస్ జనవరికి ప్రతి సంవత్సరం రెండుసార్లు ఫ్రెష్‌గా రాగడిమట్టి తెచ్చి తడితడిగా గద్దె కట్టాల్సిందే.

తర్వాత ఎర్రమట్టితో అలకాల్సిందే ..

సలేందర్, ప్రతాప్, స్వామి, శంకర్, భిక్షపతి .. ఇంకో పదిమంది ఆనాటి యువతరం ఒక గ్రూప్. వయసులో వీళ్లకంటే కొంచెం చిన్నవాడయినా.. మా అన్న దయానంద్ కూడా ఇదే గ్రూపు.

ఈ గ్రూపంతా కలిసి వారం ముందునుంచే చందాలు వసూలుచేసేవాళ్లు.

రాత్రి పొద్దుపోయేవరకూ మా ఇంటిముందున్న అరుగులపైన కూర్చుని - కనీసం వారం పదిరోజుల ముందునుంచే "ఈసారి జెండావందనం కొత్తగా ఎలా చేయాలి" అన్నదానిమీద ఈ గ్రూపంతా చర్చలు జరిపేవాళ్లు.

నేనూ, నా చిన్న గ్రూపు కూడా అక్కడే వాళ్ల చుట్టూ నిల్చుని అవన్నీ ఆసక్తిగా వింటూవుండేవాళ్లం.

మా వీధి మొత్తంలో అప్పుడు మా ఇల్లే చాలా పెద్దది.

జెండాను ఎగురవేసే గద్దె కూడా సరిగ్గా మా ఇంటిముందే ఉండటంతో దానికి సంబంధించిన ప్రతి పనీ, ప్రతి సడీ మాకూ తెలిసేది.

జెండావందనం కోసం కొనుక్కొనివచ్చిన రంగురంగుల జెండా కాగితాలు, ఇతర వస్తువులన్నీ తెచ్చి మా ఇంట్లోనే పెట్టేవాళ్లు. కొబ్బరికాయలు, పండ్లు, చాక్లెట్లతోసహా! 

వీధి ఈ చివరినుంచి ఆ చివరిదాకా - ఎన్నో వరుసలు సుతిలితాడు కట్టి, మైదాపిండితో చేసిన "లై"తో, చిన్నపిల్లలం మేము అందిస్తుంటే, ఈ పెద్దవాళ్లు జెండాలు అతికించేవాళ్లు. తర్వాత ఈ జెండాల్నే వీధంతా తోరణాలుగా కట్టేవాళ్లు.

జెండావందనం రోజు నిజంగా పెద్ద పండగే.

ముందురోజు రాత్రే ఫ్రెష్‌గా తెచ్చిన మట్టితో అప్పటికప్పుడు మూడు అంచెల్లో గద్దె తయారయ్యేది. ఎర్రమట్టితో దానికి కోటింగ్ కూడా!

తెల్లవారకముందునుంచే మైకులో గ్రామఫోన్ రికార్డ్ పాటలు. దేశభక్తి పాటలు, భగవద్గీత.

గ్రూపులో ఒక్కో సంవత్సరం ఒక్కోరు జెండా ఎగురవేసేవారు.

తర్వాత స్వీట్లు, కొబ్బరి, చాక్లెట్లు అక్కడున్న మా అందరికేకాదు..ఇంటింటికి వెళ్లి మరీ పంచేవాళ్లు.

కట్ టూ ప్రెజెంట్ - 

అప్పటి ఆ యువతరం గ్రూపులో కొందరు ఇప్పుడు లేరు. ఉన్నవాళ్లు ముసలివాళ్లయిపోయారు.

ఆనాటి ఆ మట్టి జెండాగద్దె ప్లేస్‌లో ఇప్పుడు ఒక పర్మనెంట్ సిమెంట్ గద్దె ఉంది.

ఎలా చేస్తున్నారో, ఎవరు చేస్తున్నారో తెలియదు. ఆనాటి సీరియస్‌నెస్ ఇప్పుడు లేదని మాత్రం ఖచ్చితంగా చెప్పగలను.

అప్పటి దేశభక్తి వేరు. అప్పటి స్వఛ్ఛత వేరు. అప్పటి ఆసక్తులు, ఇష్టాలు, ప్రాధాన్యతలు.. అన్నీనిజంగా వేరే.

ఎన్నో ఏళ్లతర్వాత, ఈరోజు, ఇలా .. వరంగల్లోని నా చిన్ననాటి పంద్రాగస్టు గురించి ఇట్లా నెమరేసుకుంటున్నానంటే .. నిశ్చయంగా క్రెడిట్ గోస్ టూ కేసీఆర్ ..

మన పిల్లలకు మనం ఇవ్వాల్సింది ఆస్తులు, అంతస్తులు మాత్రమే కాదు. మంచి వాతావరణం, మంచి జ్ఞాపకాలు కూడా! 

Wednesday 14 August 2019

ఒక సంచలన నిశ్చలత్వం

కొన్ని ఊహించం మనం.

నిజంగా.

ఏదో చిన్న అసైన్‌మెంట్ అనుకున్నదీ, అంతకు ముందు ఎన్నోసార్లు అలవోగ్గా చేసిందీ ... ఏకంగా ఓ రెన్నెళ్ళపాటు ఇలా సాగుతుందని నిజంగా ఎన్నడూ అనుకోలేదు నేను.

అదీ ఇంటికి దూరంగా.

హైదరాబాద్‌కు దూరంగా.

వ్యక్తిగతం, వృత్తిగతం, భౌతికం, సామాజికం, ఆర్థికం, ఆధ్యాత్మికం ... అన్నిటినీ ప్రభావితం చేస్తూ, ఒక రెండునెలలపైనే.

ఎంత రొటీన్ జాబ్ అయినా, నా వృత్తిలో భాగమే అయినా ..  ఏరకంగా చూసినా, ఇదంత చిన్న విషయం కాదు.

గత ఏడెనిమిది నెల్లలోనే, ఇలాంటి ఊహించని ఆలస్యాలు జరగటం ఇది మూడోసారి అంటే .. నేనే నమ్మలేనంత ఆశ్చర్యంగా ఉంది నాకు.       

కట్ చేస్తే - 

ఇదంతా నాణేనికి ఒకవైపే.

రెండోవైపు ఇంకో పెద్ద ఊహించని సెన్సేషన్ ...

ఇన్ని దశాబ్దాల నా అనుభవంలో ఎన్నడూ ఎదుర్కోని ఓ అతి చిన్న సాంకేతిక సమస్యలో కదల్లేనంతగా నేను ఇరుక్కుపోవడం!

నాకు నేను ఏం చెప్పుకొన్నా, నమ్మలేని విధంగా రోజులు, వారాలు గడుస్తుండటం ..

ఇలా .. ఇంత నిస్తేజంగా .. ఇంత చలనరహితంగా .. వస్తూ పోతూ .. వందల కిలోమీటర్లు ప్రయాణం చేస్తూ .. ఒక 70 రోజులు నింపాదిగా, నిస్తేజంగా గడచిపోవడం అనేది నిజంగా ఒక జీర్ణించుకోలేని నిజం.

మరోవైపు, ఇంకో 41 రోజుల్లో నా కొత్త ప్రాజెక్టు ప్రారంభం కాబోతోంది. ప్రస్తుతం ఆ పనులు చకచకా ముందుకు కదుల్తున్నాయి. ఆ ప్రిప్రొడక్షన్ పనుల్లోనే నేనూ, నా టీమ్ తలమునకలై ఉన్నాము.

ఇంక మిగిలిన పనులు అవే ఊపందుకొంటాయి.

ఈరోజునుంచీ ... 

సో, వాటిగురించి ఎలాంటి బెంగలేదు.

కట్ టూ జీవితం -

ప్రవాహం దాని సహజ లక్షణాన్ని ఎప్పుడూ మర్చిపోదు ..

మనమే ఎక్కడో పొరపాటుపడతాం. మన నిర్ణయాలే ఎక్కడో తడబడతాయి.

ఎక్కడో ఏదో చిన్న లాజిక్ మిస్ అవుతుంది.

అదే జీవితం.

ఏకోణంలో చూసినా, అప్పుడప్పుడూ ఇలాంటి ఇంట్రాస్పెక్షన్, సెల్ఫ్ రియలైజేషన్ చాలా అవసరం.

ముఖ్యంగా నాలాంటివాడికి ...