యూనివర్సిటీరోజుల నుంచి కథానికలు బాగా రాసేవాన్ని నేను.
అవన్నీ ఆంధ్రభూమి, స్వాతి మొదలైన వీక్లీల్లో ఎక్కువగా వచ్చేవి. దినపత్రికల ఆదివారం అనుబంధం పుస్తకాల్లో కూడా వచ్చేవి. విపుల, రచన వంటి మాసపత్రికల్లో కూడా బాగానే అచ్చయ్యాయి.
నాకు రష్యన్ భాష వచ్చు. రష్యన్ భాష నుంచి నేను నేరుగా తెలుగులోకి అనువదించిన ఎన్నో రష్యన్ కథలు కూడా నావి ప్రచురితమయ్యాయి. అవి ఎక్కువగా విపుల, ఆంధ్రజ్యోతి వీక్లీల్లో వచ్చేవి.
ఆంధ్రభూమిలో కొందరు సీనియర్ రచయితలతో కలిసి ఒక 'చెయిన్ సీరియల్' కూడా రాశాను.
బోలెడన్ని వ్యాసాలు, ఫీచర్లు, నాటికలు వంటివి కూడా రేడియోకు, పత్రికలకు రాశాను.
కొన్ని మాసపత్రికల్లో 'కాలమ్' కూడా రాసాను.
చాలా తక్కువే అయినా కొన్ని కవితలు కూడా రాశాను. అన్నీ వివిధ పత్రికల సాహితీపేజీల్లో వచ్చాయి.
వాటిల్లో ఒకటి, నా ఎమ్మే రోజుల్లో, ఓయూ ఆర్ట్స్కాలేజ్ మేగజైన్ లో కూడా అచ్చయింది.
రెండు పుస్తకాలు జర్నలిజం మీద రాశాను. అందులో ఒకటి కాకతీయ యూనివర్సిటీలో ఎమ్మే స్థాయిలో విద్యార్థులకు రికమండెడ్ బుక్స్ లో ఉంది. ఈ విషయం, అదే యూనివర్సిటీలో పీహెచ్ డీ ఇంటర్వ్యూ కోసం నేను వెళ్లినప్పుడు, నన్ను ఇంటర్వ్యూ చేసిన ప్రొఫెసర్స్ లో ఒకరు చెబితే తెలిసింది.
సినిమా స్క్రిప్ట్ రైటింగ్ మీద ఒక పుస్తకం రాశాను. దానికి నంది అవార్డు వచ్చింది.
ఒక ఇంగ్లీష్ కోచింగ్ సెంటర్ కు సుమారు 700 పేజీల స్పోకెన్ ఇంగ్లీష్ కోర్స్ రాశాను.
నాకు బాగా తెలిసిన ఇంకో ఫిల్మ్ ఇన్స్ టిట్యూట్ కు కొన్ని ఫిల్మ్ మేకింగ్ కు సంబంధించిన కోర్సులు రాసిచ్చాను.
ఘోస్ట్ రైటర్ గా సినిమాలకు కనీసం ఒక ఇరవై స్క్రిప్టులు రాశాను. నా సినిమాలకోసం ఇంకో డజన్ స్క్రిప్టులు రాసుకున్నాను.
ఇవన్నీ నేను ఏమాత్రం శ్రమపడకుండా ఆడుతూ పాడుతూ చేశాను.
24 గంటల డెడ్ లైన్ లో కూడా ఒక పూర్తి స్క్రిప్ట్ వెర్షన్ రాత్రికి రాత్రే రాసిచ్చాను. ఎలాంటి వత్తిడి లేదు.
అప్పుడు నాతోపాటు పనిచేసిన కొందరు ఘోస్ట్ రైటర్ మిత్రులు ఇప్పుడు నాలాగే ఫిల్మ్ డైరెక్టర్లుగా కూడా పనిచేస్తున్నారు, అప్పుడప్పుడూ, పార్ట్ టైమర్లుగా.
ఇదంతా.. పూర్తిగా నా 'రాత'కు సంబంధించిన రాత.
బైదివే, నా బ్లాగింగ్ హాబీ కూడా రాయడమే! అయితే .. తాత్కాలికంగా ఇప్పుడు బ్లాగింగ్ నుంచి కూడా కొన్నాళ్ళు శెలవ్ తీసుకొనే ఆలోచనలో ఉన్నాను.
బహుశా నా తర్వాతి బ్లాగ్ పోస్టు దాని గురించే ఉండొచ్చు ..
ఇంక లిస్టు చాలా ఉంది కానీ, ఈ శాంపుల్ చాలు నాకు.
ఏం రాశామన్నది కాదు. ఏం సాధించావన్నది ఇక్కడ పాయింటు.
ఎప్పుడైనా, ఎక్కడయినా చర్చకు నిలిచే పాయింట్ ఇదొక్కటే.
ఒక ఇంట్రాస్పెక్షన్.
ఒక సెల్ఫ్ రియలైజేషన్.
ఒక అంతర్మధనం.
ఒక అవలోకనం ..
కట్ టూ మై ఎడిక్షన్ -
రాయడం నాకిష్టం. చాలా ఇష్టం.
ఎంత ఇష్టమంటే .. ఒక ఎడిక్షనంత ఇష్టం.
ఒక మాండ్రెక్స్ మత్తంత ఇష్టం.
అంత వ్యామోహం. అంత పిచ్చి. అంత ఆనందం.
నేను రాస్తున్నది టిడ్ బిట్స్ లాంటిది కావొచ్చు. ఎందుకూ పనికిరాని చెత్తాచెదారం కావొచ్చు. ఎక్కడో ఏ కొంచెమో కాస్త పనికొచ్చే ఏదైనా మంచి విషయం కూడా కావొచ్చు.
కానీ, అలా రాస్తున్నంత సేపూ నన్ను నేను మర్చిపోతాను. నా పీకలమీదున్న ఎన్నో కష్టాల్ని, వత్తిళ్లని కూడా పూర్తిగా మర్చిపోతాను.
ఒక మత్తులో మునిగిపోతాను.
ఆ మత్తు అలాగే ఉండిపోతే బాగుండు అనిపించేంత ఆనందంలో మునిగిపోతాను...
దురదృష్టవశాత్తు, ఈ ఆనందాన్ని నేనెప్పుడూ సీరియస్ గా తీసుకోలేదు. అదే నేను చేసిన పెద్ద పొరపాటు. ఈ పొరపాటు చేయకపోయుంటే తప్పకుండా నేనొక మంచి పాపులర్ రైటర్ అయ్యుండేవాన్ని.
కానీ, ఎందుకో అలా అనుకోలేదెప్పుడూ.
కట్ టూ మై ఫస్ట్ లవ్ -
నాకెంతో ప్రియమైన ఈ రాసే అలవాటుని నేను పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. కానీ, ఈ అలవాటు మాత్రం నన్నెప్పుడూ కంటికిరెప్పలా చూసుకొంది.
ఒక నిజమైన స్నేహితునిలా, ఒక ప్రేయసిలా, ఒక తల్లిలా.
కనీసం ఓ రెండు సార్లు .. చావు అంచులదాకా వెళ్లిన నన్ను కాపాడి బ్రతికించింది.
అనుక్షణం నా వెంటే ఉంది.
ఇప్పటికీ.
అవన్నీ ఆంధ్రభూమి, స్వాతి మొదలైన వీక్లీల్లో ఎక్కువగా వచ్చేవి. దినపత్రికల ఆదివారం అనుబంధం పుస్తకాల్లో కూడా వచ్చేవి. విపుల, రచన వంటి మాసపత్రికల్లో కూడా బాగానే అచ్చయ్యాయి.
నాకు రష్యన్ భాష వచ్చు. రష్యన్ భాష నుంచి నేను నేరుగా తెలుగులోకి అనువదించిన ఎన్నో రష్యన్ కథలు కూడా నావి ప్రచురితమయ్యాయి. అవి ఎక్కువగా విపుల, ఆంధ్రజ్యోతి వీక్లీల్లో వచ్చేవి.
ఆంధ్రభూమిలో కొందరు సీనియర్ రచయితలతో కలిసి ఒక 'చెయిన్ సీరియల్' కూడా రాశాను.
బోలెడన్ని వ్యాసాలు, ఫీచర్లు, నాటికలు వంటివి కూడా రేడియోకు, పత్రికలకు రాశాను.
కొన్ని మాసపత్రికల్లో 'కాలమ్' కూడా రాసాను.
చాలా తక్కువే అయినా కొన్ని కవితలు కూడా రాశాను. అన్నీ వివిధ పత్రికల సాహితీపేజీల్లో వచ్చాయి.
వాటిల్లో ఒకటి, నా ఎమ్మే రోజుల్లో, ఓయూ ఆర్ట్స్కాలేజ్ మేగజైన్ లో కూడా అచ్చయింది.
రెండు పుస్తకాలు జర్నలిజం మీద రాశాను. అందులో ఒకటి కాకతీయ యూనివర్సిటీలో ఎమ్మే స్థాయిలో విద్యార్థులకు రికమండెడ్ బుక్స్ లో ఉంది. ఈ విషయం, అదే యూనివర్సిటీలో పీహెచ్ డీ ఇంటర్వ్యూ కోసం నేను వెళ్లినప్పుడు, నన్ను ఇంటర్వ్యూ చేసిన ప్రొఫెసర్స్ లో ఒకరు చెబితే తెలిసింది.
సినిమా స్క్రిప్ట్ రైటింగ్ మీద ఒక పుస్తకం రాశాను. దానికి నంది అవార్డు వచ్చింది.
ఒక ఇంగ్లీష్ కోచింగ్ సెంటర్ కు సుమారు 700 పేజీల స్పోకెన్ ఇంగ్లీష్ కోర్స్ రాశాను.
నాకు బాగా తెలిసిన ఇంకో ఫిల్మ్ ఇన్స్ టిట్యూట్ కు కొన్ని ఫిల్మ్ మేకింగ్ కు సంబంధించిన కోర్సులు రాసిచ్చాను.
ఘోస్ట్ రైటర్ గా సినిమాలకు కనీసం ఒక ఇరవై స్క్రిప్టులు రాశాను. నా సినిమాలకోసం ఇంకో డజన్ స్క్రిప్టులు రాసుకున్నాను.
ఇవన్నీ నేను ఏమాత్రం శ్రమపడకుండా ఆడుతూ పాడుతూ చేశాను.
24 గంటల డెడ్ లైన్ లో కూడా ఒక పూర్తి స్క్రిప్ట్ వెర్షన్ రాత్రికి రాత్రే రాసిచ్చాను. ఎలాంటి వత్తిడి లేదు.
అప్పుడు నాతోపాటు పనిచేసిన కొందరు ఘోస్ట్ రైటర్ మిత్రులు ఇప్పుడు నాలాగే ఫిల్మ్ డైరెక్టర్లుగా కూడా పనిచేస్తున్నారు, అప్పుడప్పుడూ, పార్ట్ టైమర్లుగా.
ఇదంతా.. పూర్తిగా నా 'రాత'కు సంబంధించిన రాత.
బైదివే, నా బ్లాగింగ్ హాబీ కూడా రాయడమే! అయితే .. తాత్కాలికంగా ఇప్పుడు బ్లాగింగ్ నుంచి కూడా కొన్నాళ్ళు శెలవ్ తీసుకొనే ఆలోచనలో ఉన్నాను.
బహుశా నా తర్వాతి బ్లాగ్ పోస్టు దాని గురించే ఉండొచ్చు ..
ఇంక లిస్టు చాలా ఉంది కానీ, ఈ శాంపుల్ చాలు నాకు.
ఏం రాశామన్నది కాదు. ఏం సాధించావన్నది ఇక్కడ పాయింటు.
ఎప్పుడైనా, ఎక్కడయినా చర్చకు నిలిచే పాయింట్ ఇదొక్కటే.
ఒక ఇంట్రాస్పెక్షన్.
ఒక సెల్ఫ్ రియలైజేషన్.
ఒక అంతర్మధనం.
ఒక అవలోకనం ..
కట్ టూ మై ఎడిక్షన్ -
రాయడం నాకిష్టం. చాలా ఇష్టం.
ఎంత ఇష్టమంటే .. ఒక ఎడిక్షనంత ఇష్టం.
ఒక మాండ్రెక్స్ మత్తంత ఇష్టం.
అంత వ్యామోహం. అంత పిచ్చి. అంత ఆనందం.
నేను రాస్తున్నది టిడ్ బిట్స్ లాంటిది కావొచ్చు. ఎందుకూ పనికిరాని చెత్తాచెదారం కావొచ్చు. ఎక్కడో ఏ కొంచెమో కాస్త పనికొచ్చే ఏదైనా మంచి విషయం కూడా కావొచ్చు.
కానీ, అలా రాస్తున్నంత సేపూ నన్ను నేను మర్చిపోతాను. నా పీకలమీదున్న ఎన్నో కష్టాల్ని, వత్తిళ్లని కూడా పూర్తిగా మర్చిపోతాను.
ఒక మత్తులో మునిగిపోతాను.
ఆ మత్తు అలాగే ఉండిపోతే బాగుండు అనిపించేంత ఆనందంలో మునిగిపోతాను...
దురదృష్టవశాత్తు, ఈ ఆనందాన్ని నేనెప్పుడూ సీరియస్ గా తీసుకోలేదు. అదే నేను చేసిన పెద్ద పొరపాటు. ఈ పొరపాటు చేయకపోయుంటే తప్పకుండా నేనొక మంచి పాపులర్ రైటర్ అయ్యుండేవాన్ని.
కానీ, ఎందుకో అలా అనుకోలేదెప్పుడూ.
కట్ టూ మై ఫస్ట్ లవ్ -
నాకెంతో ప్రియమైన ఈ రాసే అలవాటుని నేను పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. కానీ, ఈ అలవాటు మాత్రం నన్నెప్పుడూ కంటికిరెప్పలా చూసుకొంది.
ఒక నిజమైన స్నేహితునిలా, ఒక ప్రేయసిలా, ఒక తల్లిలా.
కనీసం ఓ రెండు సార్లు .. చావు అంచులదాకా వెళ్లిన నన్ను కాపాడి బ్రతికించింది.
అనుక్షణం నా వెంటే ఉంది.
ఇప్పటికీ.