Age is just a number!

సుమారు 13 నెలల తర్వాత నిన్న మళ్లీ ఫేస్‌బుక్‌లోకి వెళ్లాను...

చాలామంది మిత్రులు, శ్రేయోభిలాషుల పలకరింపు కొంత ఆనందాన్నిచ్చింది. ఈ ఆనందం కోసమేనేమో, బహుశా, చాలారోజుల తర్వాత ఫేస్‌బుక్‌ను మళ్లీ రీ-యాక్టివేట్ చేయాలనిపించింది.

నిన్న నా పుట్టినరోజు సందర్భంగా నా టైమ్‌లైన్ మీద మొట్టమొదటి గ్రీటింగ్ మా రష్యన్ ప్రొఫెసర్ మురుంకర్ సర్ ది కావడం విశేషం.

దాదాపు 77 ఏళ్ల వయస్సులో మురుంకర్ సర్ ఉండేంత యాక్టివ్‌గా చాలా తక్కువమంది ఉంటారు. ఉస్మానియా యూనివర్సిటీలో ఆయన లాంబ్రెట్టా స్కూటర్ మీద నేను వెనక కూర్చున్న రోజులు గుర్తుకొస్తున్నాయి. మొన్నటి నా హారర్ సినిమా "స్విమ్మింగ్‌పూల్"లో ఆయన నటించిన ఆ రెండు హాడావిడి రోజులు కూడా గుర్తుకొస్తున్నాయి.

థాంక్యూ సర్...

ఇక్కడివాళ్లతోపాటు - కెనడా, యూ ఎస్, యూకే ఎట్సెట్రా దేశాల్లో ఉన్న ఎన్నారై మిత్రులు కూడా కొందరిని చాలా గ్యాప్ తర్వాత కలుసుకోవడం ఒక అద్భుతమైన ఫీలింగ్.

నిన్న నా పుట్టినరోజు సందర్భంగా శుభాకాంక్షలు తెలిపిన ప్రియాతిప్రియమైన నా మిత్రులు, శ్రేయోభిలాషులందరికీ కృతజ్ఞతాభివందనాలు.

Age is just a number. Forget fucking number and live your life fullest.

ఇకనుంచీ ప్రతిరోజూ, ప్రతి గంటా విలువైందే నాకు.

ఎంత త్వరగా వీలైతే అంత త్వరగా కొన్ని కమిట్‌మెంట్‌లు, బరువులు, బాధ్యతలు తీర్చేసుకోవాలి.

సో మచ్ టు డూ, సో లిటిల్ టైమ్...

నా అభిమాన రేఖ

ఉత్సవ్, సుహాగ్, ముకద్దర్ కా సికందర్, మిస్టర్ నట్వర్‌లాల్, సిల్‌సిలా, ఫూల్ బనే అంగారే, ఖూన్ భరీ మాంగ్, కలియుగ్, కామసూత్ర, దో అన్‌జానే, సావన్ భాదో, ఇజాజత్, ఖూబ్‌సూరత్, ఉమ్రావ్ జాన్...

ఇలా కనీసం ఇంకో ఇరవై సినిమాల పేర్లు నేను ఆగకుండా చెప్పగలను.

ఇవన్నీ రేఖ నటించిన చిత్రాలు.

వరంగల్ ఏవివి హైస్కూల్లో నేను చదివినప్పటి రోజులనుంచి నాకు రేఖ సినిమాలతో పరిచయం.

మా హైస్కూలుకు సరిగ్గా ఎదురుగా... కుడిపక్కన శ్రీనివాస్ థియేటర్, ఎడమపక్కన జెమిని. అలాగే కుడివైపు ఇంకాస్త దూరం హన్మకొండవైపు వెళితే... క్రిష్ణ టాకీస్, అలంకార్, విజయ, అశోక థియేటర్లు. కుడివైపు ఇంకాస్త ముందుకు మా ఇంటివైపు వెళ్తుంటే దుర్గా థియేటర్, కాకతీయ 70 ఎం ఎం, మినీ కాకతీయ, సీతారామ, నవీన్, రామా టాకీస్, సరోజ, రాజరాజేశ్వరి, వెంకట్రామా థియేటర్‌లు. 

అన్నీ ఇప్పటికీ నాకింకా గుర్తున్నాయి. దాదాపు వీటిల్లో ప్రతి థియేటర్‌లో కనీసం ఒక్కటయినా రేఖ నటించిన సినిమా చూసుంటాను.

అప్పట్లో నేను హిందీ సినిమాలు చూడటంలో నాకు కంపెనీ - నా హైస్కూల్ మిత్రుడు ఆకుతోట సదానందం, మా మేనబావ కూచన రమేశ్.

రేఖ నటించిన సుహాగ్ సినిమా కోసం క్రిష్ణ టాకీస్‌లో మూడుగంటలముందే టికెట్స్ కోసం లైన్‌లో నిల్చున్న జ్ఞాపకం నాకిప్పటికీ ఫ్రెష్‌గానే గుర్తుంది. 

అప్పట్లో హిందీ నటీమణుల్లో రేఖ నా ఫేవరేట్.

ఒక ఉత్సవ్, ఒక మిస్టర్ నట్వర్‌లాల్, ఒక సిల్‌సిలా. దేనికదే ప్రత్యేకమైన జోనర్‌లు.

కాని, అన్నిట్లో కామన్‌గా ఒక్కటే అద్భుతం.

రేఖ.

ప్రఖ్యాత నటీనటులు జెమిని గణేశణ్, పుష్పవల్లిల కుమార్తె రేఖ మన తెలుగు అమ్మాయే.

'పద్మశ్రీ' రేఖకు ఇప్పుడు 65 ఏళ్లంటే నమ్మలేం. 

చక్కటి హిందీ, ఇంగ్లీషుల్లో అందంగా, ధారాళంగా మాట్లాడే రేఖ నిన్నటి ఏఎన్నార్ అవార్డ్ ఫంక్షన్‌లో, మన తెలుగువాళ్లు కూడా మాట్లాడలేనంత చక్కటి తెలుగులో మాట్లాడటం నేను ఊహించని ఒక అందమైన అనుభవం.

ఏఎన్నార్ నేషనల్ అవార్డు అందుకున్న సందర్భంగా నా అభిమాన రేఖకు హార్దిక శుభాకాంక్షలు...      

ఆన్‌లైన్‌లో ఇప్పుడు ఏదైనా సాధ్యమే!

ఎప్పటినుంచో అనుకుంటున్న ఒక ఆలోచనకు ఇప్పుడు ఒక రూపం తెచ్చాను. ఆచరణలో పెట్టాను.

ప్రతిస్పందన కూడా బాగుంది.

థాంక్స్ నాకు నేనే చెప్పుకోవాలి. ఇప్పటికయినా ఈ విషయంలో పూనుకున్నందుకు! :)

సో, నాకెంతో ఇష్టమైన ఇంకోపనిని ఇవ్వాళే, కొంచెం సీరియస్‌గా, పూర్తి కమిట్‌మెంట్‌తో మొదలెట్టాను:

ఫిల్మ్ స్కూల్ ఆన్‌లైన్!

పెద్ద పెద్ద కోర్సులు, ప్రాజెక్టుల్నే ఇప్పుడు చాలా సింపుల్‌గా ఆన్‌లైన్‌లో విజయవంతంగా పూర్తిచేస్తున్నారు. అలాంటిది ఫిల్మ్ కోచింగ్ ఎందుకు సాధ్యం కాదు?

ఆల్రెడీ న్యూయార్క్ ఫిల్మ్ అకాడెమీ లాంటివి యూ యస్ లో ఎప్పటినుంచో ఉన్నాయి. అయితే వాటి నేపథ్యం, శిక్షణాపధ్ధతి వేరు. మన తెలుగు ఇండస్ట్రీకి అవసరమైన శిక్షణ పూర్తిగా వేరు.

ఈ పాయింటాఫ్ వ్యూలోనే ప్రధానంగా నేను కొత్తవారికి కోచింగ్ ఇవ్వదల్చుకున్నాను.

ఫిల్మ్ కోచింగ్ పట్ల ఆసక్తి ఉన్నా, ఫిల్మ్ స్కూల్‌కు వెళ్లడానికి సమయం లేని విద్యార్థులకు, వర్కింగ్ పీపుల్‌కు, హైద్రాబాద్‌కు రాలేనివారికి, ఆల్రెడీ ఇండస్ట్రీలో తిరుగుతూ అక్కడి వాస్తవాలు తెలుసుకుంటున్నవారికి, వెంటనే సినీ ఫీల్డులోకి ప్రవేశించాలనుకొనే ఔత్సాహికులు ప్రతి ఒక్కరికీ... నా కాన్సెప్ట్ బాగా ఉపయోగపడుతుందని నా నమ్మకం.

ఈ ఆన్‌లైన్ కోచింగ్‌లో అత్యధికభాగం ఈమెయిల్స్, వీడియో కాలింగ్, ఫోన్ కాల్స్ ద్వారా ఉంటుంది కాబట్టి చాలా తక్కువమంది స్టుడెంట్స్‌ను మాత్రమే తీసుకోగలుగుతాను.

'Manohar Chimmani Film School Online' కు సంబంధించిన నా యాడ్‌ / బ్లాగ్ పోస్టులో చెప్పినట్టు... ఈ అవకాశం నేను "ఎన్నిక చేసిన కొద్దిమందికి మాత్రమే!"

పూర్తి వివరాలకోసం ఈ లింక్ క్లిక్ చేయండి:  https://tinyurl.com/y3om9ca5

బెస్ట్ విషెస్... 

వన్ వే

నాకు తెలిసి 'సినిమా కష్టాలు' పడకుండా ఇండస్ట్రీలో పైకివచ్చినవారు లేరు!

ఎంత సినిమా బ్యాగ్రౌండ్ ఉన్నా సరే, ఎంత డబ్బున్నా సరే, ఎంతో టాలెంట్ ఉండి మరెంతో టాప్ రేంజ్‌లోకి వచ్చినా సరే .. ఏదో ఒక టైమ్‌లో, ఏదో ఒక రూపంలో ఈ సినిమా కష్టాలనేవి ఈ రంగంలో ఉండేవాళ్లను తప్పక ఎటాక్ చేస్తాయి.

ఈ స్టేట్‌మెంట్‌కు ఎలాంటి రిలాక్సేషన్ లేదు. ఉండదు.

ఒక టాప్ రేంజ్ హీరోగా తన సినిమాలతో దేశాన్ని ఉర్రూతలూగించిన ది గ్రేట్ అమితాబ్ బచ్చన్ నివసించే ఇంటిని బ్యాంక్ వాళ్లు వేలానికి పెట్టే పరిస్థితి వచ్చింది ఒక దశలో.

అప్పటికే సూపర్ డూపర్ హిట్స్ ఇచ్చి, బాగా సంపాదించి, ఇంకా అదే రేంజ్‌లో సినిమాలు చేస్తున్న సమయంలోనే దర్శకుడు పూరి జగన్నాథ్ సుమారు 85 కోట్లు పోగొట్టుకొని ఆర్థికంగా ఒక్కసారిగా మైనస్‌లోకి వెళ్లిపోయాడు. మొన్నీమధ్యకూడా "ఇస్మార్ట్ శంకర్" కు ముందు, పూరీ దగ్గర యాభై వేలుకూడా లేని పరిస్థితి గురించి కొన్నిరోజులక్రితం ఆయన పుట్టినరోజునాడు ఒక కార్యక్రమంలో ఛార్మి ఎంతో ఎమోషనల్‌గా చెప్పింది. 

భాయ్‌జాన్ బజ్‌రంగ్, బాహుబలి వంటి భారీ హిట్స్‌తో చరిత్ర సృష్టించిన రచయిత విజయేంద్రప్రసాద్, అప్పట్లో చదివించే స్థోమతలేక తన కొడుకు రాజమౌళి చదువుని ఇంటర్‌మీడియట్‌తోనే ఆపేశారు.

ఒక ట్రెండ్ సెట్టర్ సినిమా ఇచ్చి చరిత్ర సృష్టించిన తర్వాత కూడా, ఒక మేవరిక్ దర్శకుడు, ఆయన టీమ్ .. తమ సొంత బేనర్లో మరో సినిమా చేస్తున్న సమయంలో .. లంచ్‌కి డబ్బుల్లేక బండిమీద రేగుపళ్లు కొనుక్కుని తిన్నారంటే నమ్ముతారా?

ఇలా ఎన్నయినా ఉదాహరణలు ఇవ్వగలను.

దీన్నిబట్టి అసలు సక్సెస్‌లు లేనివారి కష్టాలు ఏ రేంజ్‌లో ఉంటాయో ఎవరైనా చాలా ఈజీగా ఊహించవచ్చు.

సినిమా కష్టాలకు సక్సెస్, ఫెయిల్యూర్స్ అనేవాటితో అస్సలు సంబంధం ఉండదు అని చెప్పడమే ఇక్కడ నా పాయింట్. మరో ముఖ్యమైన పాయింట్ ఏంటంటే -

సినిమాల్లోకి ఎంట్రీనే ఉంటుంది. ఎక్జిట్ మన చేతుల్లో ఉండదు!

సినిమా ఎవ్వర్నీ వదలదు, దీన్లోకి ఎంటరయినవాడు సినిమానీ వదల్లేడు!!

ఇది నిజం... నేనెప్పుడూ సినిమాఫీల్డులోకి పూర్తిస్థాయిలో దిగలేదు. అయినా సరే, దీన్లోంచి బయటపడాలంటే ఇప్పుడు నాకు జేజమ్మ కనిపిస్తోంది.

దటీజ్ సినిమా.

ఇక... పైనరాసిన మొత్తానికి ఒక పాజిటివ్ ఎపిలోగ్ ఏంటంటే ...

సినిమాను ఒక పక్కా క్రియేటివ్ బిజినెస్‌గా, ఒక ప్రొఫెషన్‌గా మాత్రమే తీసుకొని, ఆ పరిధిలోనే కొన్ని ప్రాథమిక జాగ్రత్తలు, నియమాలు పాటిస్తే మాత్రం ఏ కష్టాలూ ఉండవు.

బాగా సంపాదించొచ్చు కూడా! 

స్పిరిచువల్‌గా చెప్పాలంటే... ఒక రకమైన 'డిటాచ్‌డ్ అటాచ్‌మెంట్.'

అయితే ఇది చెప్పినంత సులభం కాదు. అందరివల్ల కూడా కాదు.

ఒక సరైన గైడ్ లేదా మెంటర్ ఉంటే తప్ప...    

50 ఏళ్ల 'అమిత్ జీ' కి శుభాకాంక్షలు!

మన క్రిష్ణానగర్, ఫిలిమ్‌నగర్ వీధుల్లో పోర్ట్‌ఫోలియో ఫోటోలు పట్టుకొని తిరిగే వందలాదిమంది ఔత్సాహిక కొత్త హీరోల్లాగే, అమితాబ్ బచ్చన్ కూడా ముంబైలో సినిమా ఆఫీసులచుట్టూ ఫోటోలు పట్టుకొని తిరిగాడు.

సినిమా ఇండస్ట్రీలో ఆయనకెవరూ చుట్టాల్లేరు. తెలిసినవాళ్లు లేరు. ఎవరి రికమండేషన్ లేదు.

బక్కగా పొడుగ్గా ఉన్న అమితాబ్‌ను చూసి, "నువ్వు హీరో ఏంటి?" అని చాలామంది ఆయన ముఖం మీదే అన్నారు.

అమితాబ్ గొంతును "ఇదేం గొంతు?" అని అసలెవ్వరూ నచ్చలేదు.

1968లో, ఇప్పుడీ బ్లాగ్‌లో మీరు చూస్తున్న ఫోటోతో, ఒక హిందీ సినిమాలో అవకాశంకోసం మొదటిసారిగా వెళ్లిన అమితాబ్‌ను రిజెక్ట్ చేశారు.

50 సంవత్సరాల తర్వాత, ఇప్పుడు, అదే ఫిలిం ఇండస్ట్రీలో ఒక లెజెండ్‌గా అత్యున్నత పురస్కారం "దాదాసాహెబ్ ఫాల్కే అవార్డు"ను అందుకుంటున్నాడు అమితాబ్.

ఒక్క భారతదేశంలోనే కాదు, అమితాబ్‌కు అభిమానులు ప్రపంచవ్యాప్తంగా కోట్లాదిమంది ఉన్నారు.

తన అభిమాన హీరో అమితాబ్‌ను కలవడంకోసం,  ఒక రష్యన్ యువతి 27 ఏళ్లు ఓపిగ్గా డబ్బు కూడబెట్టుకొని, ఇండియా వచ్చి అమితాబ్‌ను కలిసివెళ్లింది. డబ్బుకోసం అన్నేళ్లు ఓపిక పట్టలేని ఇంకో రష్యన్ యువతి ఏకంగా డ్రగ్స్ డీల్ చేస్తూ పట్టుపడింది. విషయం తెలిసిన అమితాబ్ ఆ అమ్మాయిని ఓదారుస్తూ మెసేజ్ పంపాడు.

Nothing but Spiritual Connection.

రజనీకాంత్, చిరంజీవి లాంటివాళ్లు స్వశక్తితో సూపర్ స్టార్లు, మెగాస్టార్లు అయ్యారంటే అమితాబ్ బచ్చనే ఇన్స్‌పిరేషన్.

దాదాసాహెబ్ ఫాల్కే అవార్డుకు అమితాబ్‌ను ఏకగ్రీవంగా ఎన్నుకోవడంలో పెద్ద ఆశ్చర్యంలేదు.

76 ఏళ్ల వయసులో, ఇప్పటికీ యాక్టివ్‌గా తన స్థాయి తగ్గకుండా సినిమాల్లో నటిస్తూ, "కౌన్ బనేగా కరోడ్‌పతి" వంటి టీవీ ప్రోగ్రాంలు చేస్తూ, వందలాది యాడ్స్ చేస్తూ రోజూ యమ బిజీగా ఉంటున్న 'బిగ్‌ బీ' కి  వయస్సు అంటే ఒక అంకె మాత్రమే!

సరిగా 50 ఏళ్ల క్రితం, 7 నవంబర్ 1969 నాడు, అమితాబ్ నటించిన "సాత్ హిందుస్థానీ" రిలీజ్ అయింది.

నటుడిగా 50 ఏళ్లు పూర్తిచేసుకున్న సందర్భంగా బిగ్ బీ కి శుభాకాంక్షలు.   

ఒకటికి నాలుగుసార్లు ఎందుకు ఆలోచించాలి?

"One stupid mistake can change everything."

అప్పటిదాకా సాఫీగా సాగుతున్న జీవితం ఒక్కసారిగా ఒక్క కుదుపుతో ఆగిపోతుంది.

అలాంటి కుదుపుని మనం కలలో కూడా ఊహించం. కానీ, అదలా జరుగిపోతుంది. ఏం చెయ్యలేం. ఏం చేసినా ఆగినచోటనుంచి కదలలేం. లాజిక్కుండదు. మనకే నమ్మశక్యం కాకుండా ఉంటుంది. వందకి వంద శాతం అన్ని జాగ్రత్తలు తీసుకున్నా, అసలిలా ఎలా జరిగిందన్నది అర్థంకాదు.

చిన్నదయినా, పెద్దదయినా... ఏదైనా ఒక పని గురించి ఏ ఒక్కరిమీదనో, ఒకే ఒక్క సోర్స్ మీదనో నమ్మకం పెట్టుకొని నిర్ణయం తీసుకోవడం సరైనది కాదు. ఆ వ్యక్తిగాని, ఆ సోర్స్ గానీ అత్యంత నమ్మకమైనవే కావచ్చు.

కాని, అనుకున్న విధంగా ఆ ఒక్క సోర్స్ పనిపూర్తిచెయ్యలేకపోతే? ఆ వ్యక్తి సామర్థ్యం ఆ సమయానికి పనికిరాకుండాపోతే?

పని కాదు.

జీవితంలో అత్యంత విలువైన సమయం ఎంతో వృధా అయిపోతుంది.

అప్పుడు నువ్వొక్కడివే కాదు బాధపడేది. అప్పటిదాకా నీమీద నమ్మకం పెట్టుకొన్న, నీమీద ఆధారపడివున్న ఎన్నో సంబంధాలు దెబ్బతింటాయి. 

వ్యక్తిగతంగా ఒక విషయంలో, వృత్తిపరంగా మరొకవిషయంలో ఇలాంటి కుదుపుని నేననుభవించాను. జీవితంలోని ఏదో ఒక దశలో ప్రతి ఒక్కరూ అనిభవిస్తారు.

కొంచెం ముందూ వెనకా. అంతే. 

అందుకే... కాలిక్యులేటెడ్ రిస్కులు కూడా అప్పుడప్పుడు లెక్కకు అందకుండా దెబ్బకొడతాయన్న నిజం మనం గుర్తుపెట్టుకోవాలి.   

ఒక్క ఐడియా జీవితాన్నే మార్చేసినట్టు, ఒక్కోసారి ఒక్క ఐడియానే జీవితాని అల్లకల్లోలం చేస్తుంది.

ఐడియా ఏదైనా సరే, దాన్ని ఆచరణలో పెట్టేముందు ఒకటికి నాలుగుసార్లు ఆలోచించాలి. మనకు నమ్మకం ఉన్న నలుగురితో కలిసి చర్చించి నిర్ణయం తీసుకోవాలి. లేదంటే తర్వాత బాధపడటానికి కూడా వీల్లేనన్ని కష్టాలలో మునిగితేలాల్సి రావచ్చు.

"If you do 99 things correct, and 1 thing incorrect, people will ignore the 99, and spread the 1 mistake." 

జీవితంలో ఏం జరిగినా జాంతానై

మనల్ని అన్‌కండిషనల్‌గా సరెండర్ చేయించగలిగే శక్తి ఈ ప్రపంచంలో రెండే రెండు విషయాలకు ఉంది:

ఒకటి దేవుడు.

రెండోది డబ్బు.

జీవితంలో ఏం జరిగినా జాంతానై... డబ్బు డబ్బే!

ఈ ఒక్కవిషయంలో ఎలాంటి ఫీలింగ్స్‌కు తావులేదు. బంధువులైనా, మిత్రులైనా, శత్రువులైనా, శ్రేయోభిలాషులైనా.

ఎవరైకైనా సరే, అనుభవిస్తేనేకానీ తెలీని నిజం మన జీవితంలో ఇదొక్కటే.

డబ్బుదగ్గర ఏ లాజిక్కులూ, ఏ నమ్మకాలూ, ఏ వ్యక్తిత్వాలూ, ఏ రిలేషన్లు పనిచేయవు. నిలవవు.

మన అనుభవంలోకి వచ్చేవరకూ ఈ నిజాన్ని మనం అస్సలు నమ్మలేం.

అద్భుతమైన స్నేహసంబంధాలు, బంధుత్వాలు, ప్రేమలూ, వ్యామోహాలు కూడా కేవలం డబ్బుదగ్గరే చిన్న పరీక్షకు కూడా నిలబడవు. నిలువునా కూలిపోతాయి.

ఈ రేంజ్‌లో మనుషుల మధ్య పరీక్షలు పెట్టే శక్తి ఒక్క డబ్బుకి మాత్రమే ఉంది. 

'డబ్బుదేముందిరా బై' అంటారు కొందరు.

చాలా ఉంది.

దేవుడి గుడికి వెళ్లాలన్నా డబ్బు కావాలి. ఆధ్యాత్మికానందంలో మునిగితేలాలన్నాడబ్బు కావాలి.  ప్రశాంతంగా ఒక స్థాయిలో జీవితం గడపాలన్నా డబ్బు కావాలి. కప్పు చాయ్ త్రాగాలన్నా డబ్బు కావాలి. తీసుకున్న అప్పు తిరిగి ఇవ్వాలన్నా డబ్బుకావాలి.

దటీజ్ ద పవరాఫ్ డబ్బు!

ఈ వాస్తవాలు తెలుసుకొనేటప్పటికి చాలామంది విషయంలో చాలా లేటయిపోతుంది.

జీవితంలో తనకు కావాల్సిన డబ్బుకు సంబంధించి ఒక స్పష్టమైన నిర్వచనం, ప్రయోజనం, పరిథి ఉన్నప్పుడే మనిషి మనిషిగా ఉంటాడు.

అలా కానప్పుడే, మనిషి యంత్రమవుతాడు. 

విచిత్రమేంటంటే - ఇలా ఒక యంత్రంగా మారిన మనిషికి కూడా, పొద్దునలేస్తే దండం పెట్టుకోడానికి ఒక దేవుడు కావాలి!   

అందుకే ఈ రెండుచోట్లా అన్‌కండిషనల్‌గా సరెండరైపోతాడు మనిషి.   

ఎడిక్టెడ్ టూ బ్లాగింగ్

బ్లాగింగ్ బంద్ చేద్దామని ఒక అయిదారుసార్లు ఇంతకుముందు అనుకున్నాను.

లేటెస్టుగా ఈమధ్యే మొన్న ఆగస్టులో కూడా అనుకున్నాను. ఈ బ్లాగ్‌కు గుడ్‌బై చెప్తూ ఒక బ్లాగ్ పోస్ట్ కూడా పెట్టాను.

అయితే... అప్పటి నా ఆలోచన, నా నిర్ణయం తర్వాత విరమించుకున్నాను. కనీసం ఇంకో సంవత్సరం వరకూ నా ఈ బ్లాగింగ్ హాబీని కొనసాగించాలనుకొంటున్నాను. ఆ తర్వాత విషయం ఇప్పుడే చెప్పలేను.

ఇప్పుడయితే, రోజుకో పదిహేను నిమిషాలయినా ఇట్లా రాయకుండా ఉండలేను.

పనికొచ్చేదో, పనికి రానిదో... ఏదో ఒకటి రోజూ కాసేపు ఇలా రాయడం చాలా అవసరం నాకు. అంతలా ఎడిక్టయ్యాను.

ఏదో రాసి ఎవర్నో ఉధ్ధరించాలన్నది కాదు ఇక్కడ విషయం. నన్ను నేను ఉధ్ధరించుకోవడం కోసం మాత్రం నాకు నిజంగా తప్పనిసరి.

రాయడం అనేది నాకు సంబంధించినంతవరకు... ఒక థెరపీ. ఒక యోగా. ఒక ఆనందం. ఒక స్పిరిచువల్ ఎక్సర్‌సైజ్.

ఇంకో కొత్త బ్లాగ్ కూడా ప్రారంభించాను. నిన్నటివరకూ కొన్ని పోస్టులు కూడా రాశాను అందులో. కాని, నాకెందుకో నచ్చలేదు. ఇందాకే డిలీట్ చేసేశాను.

మనోహర్ చిమ్మని రాసే బ్లాగ్ ఒక్కటే ఉండాలి.

నగ్నచిత్రం.

ఆ శక్తిని నేనూ నమ్ముతున్నాను!

"Religion is a man made thing" అన్న మాటను నేను బాగా నమ్ముతాను. దేవుడు అన్న కాన్‌సెప్ట్ అందులో భాగమే.

ఈ మాటల్ని ఎంత బాగా నమ్ముతానో, అంత కంటే బాగా నేను నమ్మే నిజం ఇంకోటి కూడా ఉంది.

అది... మనకు తెలియని ఏదో ఒక "శక్తి".

ఆ శక్తి లేకుండా మనమంతా లేము. మన చుట్టూ ఉన్న ఈ అద్భుతమైన ప్రకృతీ లేదు.

ఆ శక్తి రూపం మనకు తెలియదు. ఆ శక్తి ఉద్దేశ్యం ఏంటో కూడా మనకు తెలియదు.

ఎవరికి వారు ఏదో ఒక పేరు పెట్టుకొని ఆ శక్తిని నమ్మడంలో తప్పేమీ లేదు. ఇంకొకరిని ఇబ్బంది పెట్టనంతవరకూ నిజంగా అదొక మంచి డిసిప్లిన్.

నేను కన్వీనియెంట్‌గా ఫీలయ్యి, నాకు నచ్చిన ఒక పేరుతో, ఆ శక్తిని నేనూ నమ్ముతున్నాను.

నీ నమ్మకమే నీ బలం. కొన్ని బలహీన క్షణాల్లో అదే నిన్ను కాపాడుతుంది. కార్యోన్ముఖున్ని చేస్తుంది.

నీ నమ్మకం నీ ఇష్టం. అది ఇంకొకరిని అనుసరించి ఉండాల్సిన పనిలేదు. దాన్ని ఇంకొకరు ఎండార్స్ చెయ్యాల్సిన అవసరం అసలు లేదు. 

ఇదంతా ఎలా ఉన్నా .. శతాబ్దాలుగా చాలా మంది మహామహులైన రచయితలు, తత్వవేత్తలు, శాస్త్రజ్ఞులు, మేధావులమనుకున్నవారి విషయంలో నేను చదివి తెలుసుకొన్న, ఇటీవలికాలంలో వ్యక్తిగతంగా గమనించిన పచ్చి నిజం కూడా ఇంకోటుంది.

అసలు దేవుడు అన్న కాన్‌సెప్ట్‌నే నమ్మకుండా, జీవిత పర్యంతం విశృంఖలంగా గడిపిన ఎందరో చివరికి ఏదో ఒక ఆధ్యాత్మిక ఆశ్రమంలో చేరిపోయారు!

సో, మళ్లీ మనం కొత్తగా ఒక చక్రాన్ని కనిపెట్టాల్సిన అవసరం లేదు. అనుభవం మీద అన్నీ మనకే తెలుస్తాయి.

అందుకే ఈ విషయంలో అనవసరంగా లాజిక్కుల జోలికి పోవడం వృధా.

ఆ సమయాన్ని మరోవిధంగా సద్వినియోగం చేసుకోవడం బెటర్.