ఒక యాక్సిడెంట్ జీవితాన్ని తల్లక్రిందులు చేస్తుంది!

థాంక్స్ టు ఫేస్‌బుక్... 

బంజారా హిల్స్‌లోని పిజ్జా కార్నర్ ఎదురుగా నాకు భారీ యాక్సిడెంట్ అయి సరిగ్గా ఇవ్వాటికి పదేళ్ళు!   

ఒక ఐడియా జీవితాన్ని మారుస్తుందంటారు. కాని, ఇలాంటి ఒక్క ఊహించని సంఘటన జీవితాన్ని తల్లక్రిందులు చేస్తుంది. 

నేనే పెద్ద ఉదాహరణ.  

బయటికి అంతా మామూలుగానే కనిపిస్తాను కాని, ఎవరైనా తోడు లేకుండా రోడ్ క్రాస్ చెయ్యలేను. మెట్లు ఎక్కేటప్పుడు, దిగేటప్పుడు చాలా జాగ్రత్త తీసుకోవాలి. అత్యవసరమైతే తప్ప రెండు మూడు ఫ్లోర్లు ఎక్కడం మానుకోవాలి. 

"ఎట్టిపరిస్థితుల్లో నీ చేతిలో ఎల్బో స్ట్రెచ్ (స్టిక్) ఉండాలి. లేకపోతే ప్రమాదం" అని డాక్టర్స్ ఎంత చెప్పినా నేను ఆ పనిచేయలేకపోయాను. 

డాక్టర్స్ చెప్పింది నిజమే... ఆ స్టిక్ చేతిలో ఉంటే ఎదుటివాళ్ళు, పక్కవాళ్ళు, వెహికిల్స్ మీద వచ్చేవాళ్ళు కొంచెం అలర్ట్ అయ్యే అవకాశముంటుంది... ఇతనికేదో ప్రాబ్లం ఉందని. కాని, ఇప్పటికీ నేనా పని చేయలేకపోతున్నాను.  

తల, చేతులకు, ఛాతీకి అయిన గాయాలు ఓకే. రిఫ్లెక్షన్స్ పెద్దగా లేవు. కొత్త కంప్లెయింట్స్ లేవు. అయితే - నా ఎడమ మోకాలి నుంచి క్రిందివరకు మాత్రం... అన్నీ నట్లూ బోల్టులే. ఇప్పటికీ లోపలే ఉన్నాయి.

నిజంగా "పునర్జన్మ" అని ఇప్పుడే మొట్టమొదటిసారిగా అనుకుంటున్నాను. 

కట్ చేస్తే -

ఈ పదేళ్ళలో నేను చాలా సాధించాల్సింది. కాని, ఏం చేయలేకపోయాను. ఏవో కొన్ని నేను సాధించాను అని అందరూ అనుకునేవాటికి నా దృష్టిలో అసలు లెక్కేలేదు. అవి లెక్కలోకి రావు. 

అలాగని అత్యాశలు, దురాశలేం కావు. అన్నీ నేను సులభంగా చేయగలిగినవే. కాని, చేయలేకపోయాను.  

నేననుకున్న స్థాయిలో ఏదీ నేను సాధించలేకపోవడానికి కారణం... నా మైండ్‌సెట్. నా పనికిరాని ప్రిన్సిపుల్స్. నా చుట్టూ నేను గీసుకున్న గిరి. నేను నమ్మిన వ్యక్తులు, లేదా నన్ను నమ్మించిన వ్యక్తులు. నా తప్పుడు నిర్ణయాలు. 

వెరసి... మొత్తంగా ఎన్నో నిద్రలేని రాత్రులు. 

నా ఎదుటివారిని నేను ఎప్పుడూ నాకంటే ఒక పదింతలు ఉన్నతులుగా భావిస్తాను, ఆ గౌరవం ఇస్తాను. అయినా సరే - వర్క్ కల్చర్ పరంగా గాని, సామర్థ్యం పరంగా గాని మన ముందు చేతులు కట్టుకొని నిల్చోడానికి కూడా సరిపోని వ్యక్తులతో మాటలు, అవమానాలు, నీతి వాక్యాలు. 

ప్రతిరోజూ ఈ కామెడీ ఇప్పటికీ వింటున్నాను. 

పునర్జన్మ అని ఇప్పుడే అనుకున్నాను కాబట్టి... కొంతైనా నేనుగా ఉండాలి.ఉన్నన్నాళ్ళూ నేనుగానే బ్రతకాలి. ప్రేమగానే బ్రతకాలి. 

మిగిలిందంతా వుట్టిదే. ట్రాష్.  

Life is now. Press play.