షో బిజినెస్‌లో షో ఎంతవరకు?

1991 లోనే 'గాడ్ ఫాదర్' డైరెక్టర్ ఫ్రాన్సిస్ ఫోర్డ్ కోప్పలా ఒక మాటన్నాడు... 

"ఇప్పుడు మనం ఇన్ని కెమెరాలు, ఇంత లైటింగ్, ఇంత ఎక్విప్ంట్‌తో , ఇంతమంది స్టార్స్‌తో, ఇంత పెద్ద టీమ్‌తో ఎంతో ప్లాన్ చేసుకొని ఇలా సినిమాలు తీస్తున్నాం. కాని, ఒకరోజు వస్తుంది... ఒక చిన్న అమ్మాయి, ఇంట్లో మూలనపడి ఉన్న వాళ్ల డాడీ తాలూకు చిన్న వీడియో కెమెరాతో చాలా ఈజీగా ఒక అద్భుతమైన సినిమా తీసినా ఆశ్చర్యం లేదు!" 

ఆరోజు వచ్చేసింది. 

ఒక 3 లక్షలు పెడితే జేబులో పట్టే కెమెరాలు రెండు వస్తాయి. కోట్లరూపాయలు ఖరీదు చేసే భారీ కెమెరాలతో వచ్చే రెజొల్యూషన్, క్వాలిటీ వగైరా ఈ కెమెరాల్లో కూడా వస్తుంది. 

కాని, ఫిలిం ఇండస్ట్రీలో ఉండే హిపోక్రసీకి ఏదైనా భారీగానే కనిపించాలి. షో బిజినెస్ అన్నమాట! 

అంతవరకైతే ఓకే.

కాని, మధ్యలో ఉండే కొందరు పనిలేని వ్యక్తులు ఇలాంటి కొన్ని ఫార్మాలిటీస్ క్రియేట్ అవ్వటానికి కారణమవుతారు.

ఫలానా ఫలానా కెమెరాలతో తీస్తేనే ఓటీటీ వాళ్ళు తీసుకుంటారు అని... శాటిలైట్ రైట్స్ అమ్మాలన్నా, థియేటర్ రిలీజ్‌కి సినిమా ప్రమోట్ చెయ్యాలన్నా సో అండ్ సో కెమెరాలే వాడాలని రూల్స్ క్రియేట్ చేస్తారు. లాజిక్ లేని ఆ రూల్సే నడుస్తుంటాయి. 

లాజిక్స్ ఎవరైనా మాట్లాడాలంటే భయం... ఎవరు పుల్లేస్తే ఎక్కడ సినిమా ఆగిపోతుందో అని!  

కట్ చేస్తే - 

ఐఫోన్‌తో మొత్తం ఫీచర్ ఫిలిం షూట్ చేసి, అందులోనే ఎడిట్ చేసి, సినిమాల్ని రిలీజ్ చేస్తున్న రోజులివి.

షార్ట్ ఫిలిమ్స్, యూట్యూబ్ రిలీజులు కాదు నేను చెప్తున్నది... 

ఇలా తీసిన మైక్రో బడ్జెట్ ఫిలిమ్స్ ఇంటర్నేషనల్ ఫెస్టివల్స్‌లో పోటీపడుతున్నాయి. అవార్డులు సాధిస్తున్నాయి. 

వందల కోట్లు కొల్లగొడుతున్న కె జి ఎఫ్-2 సినిమా ఎడిటర్ ఉజ్వల్ కులకర్ణి 17 ఏళ్ళప్పుడే ఆ సినిమా ఎడిటర్‌గా చేరాడు. ఇప్పుడతనికి 20 నడుస్తున్నాయి. 

ఒకవైపు ఈ స్థాయిలో మార్పులు ఇండస్ట్రీలో చూస్తున్నాం. మరోవైపు కెమెరాలు, ఎక్విప్‌మెంట్ విషయంలో పనికిరాని హిపోక్రసీ కూడా చూస్తున్నాం. 

అయితే - ఇండిపెండెంట్ సినిమాలు, చిన్న బడ్జెట్ సినిమాల దగ్గరికి వచ్చేటప్పటికే ఇలాంటి ఎక్కడలేని రూల్స్ పుట్టుకొస్తాయన్నది మాత్రం ఎవ్వరూ కాదనలేని నిజం.  

సినిమాల ఓపెనింగ్స్‌లోనో, వాటి ప్రి-రిలీజ్ ఫంక్షన్స్‌లోనో, చానల్స్ ఇంటర్వ్యూల్లోనో హిపోక్రసీ అంటే ఓకే. "షో బిజినెస్ కదా... అలాగే మాట్లాడతారు" అని అందరికీ అలవాటైపోయింది.

కాని, మేకింగ్ దగ్గర కూడా ఈ షో అవసరమా?