గత కొద్దిరోజులుగా ఒక అతిముఖ్యమైన లక్ష్యం మీద పనిచేస్తూ, సోషల్ మీడియాను అసలు పట్టించుకోలేదు. పొద్దున అనుకోకుండా ట్విట్టర్ నోటిఫికేషన్ మీద ప్రెస్ చేశాను.
చూస్తే ఈ ట్వీట్...
గత పదిహేనేళ్లుగా ఫిబ్రవరి 13 అర్థరాత్రి క్రమం తప్పకుండా ఒక గ్రీటింగ్ అందుకొంటున్న నా మిత్రుడికి నిన్నరాత్రి ఆ గ్రీటింగ్ రాలేదు.
బహుశా ఒక రెండునిమిషాలైనా తన టెక్స్‌ట్ మెసేజెస్ ఇన్‌బాక్స్, వాట్సాప్, ఫేస్‌బుక్ మెసెంజర్ల ఇన్‌బాక్సులను పిచ్చిగా చెక్ చేసుకొని ఉంటాడు. అంతకుముందు మెసేజెస్ ఏవైనా ఉంటే మళ్లీ చదువుకొనుంటాడు.
అవును... 'ప్రేమ పుట్టింనంత ఈజీ కాదు, అది లేనప్పుడు తట్టుకోవడం.'
నిజంగా నిన్నరాత్రి నా మిత్రునికి ఎంత బాధాకరమైన రాత్రో నేనూహించగలను. పదిహేనేళ్లుగా ఎప్పుడూ మిస్ కాని ఆ మెసేజ్ ఈ సారి మిస్అయింది.
రాలేదు.
ఇక ఎన్నటికీ రాదు కూడా...
కొన్ని నెలలక్రితం ఆమె మరణవార్తను నా మిత్రుడు నాకు ఫోన్‌లో చెప్పినప్పుడు నేను నమ్మలేకపోయాను. ఇప్పటికీ అది నిజం కాకపోతే బాగుండు అనుకుంటున్నాను. నిజం కాదనే అనుకుంటున్నాను.
కానీ, అదే నిజం.
అదే జీవితం.
తప్పదు... ది షో మస్ట్ గో ఆన్...
Happy Valentines Day!
